پس از شش دهه ثبت زندگی و چالش‌های جامعه پارسی در هند، مجله Parsiana، یکی از قدیمی‌ترین مجلات اقلیت در کشور، در اکتبر انتشار خود را متوقف خواهد کرد.
میراثی از سال ۱۹۶۴
این مجله در سال ۱۹۶۴ توسط پستونجی واردن، پزشک و کارآفرین پارسی، تأسیس شد و به عنوان یک نشریه ماهانه کوچک متمرکز بر مقالات و نوشته‌های پزشکی آغاز به کار کرد. در سال ۱۹۷۳، جهانگیر پاتل این نشریه را به قیمت یک روپیه خرید و آن را به یک پروژه روزنامه‌نگاری دو هفته‌نامه تبدیل کرد که شامل گزارش‌ها، تحلیل‌های تیزبینانه و تصاویر بود و اغلب مسائل حساس جامعه را با صداقت و طنز پوشش می‌داد.
Parsiana به خاطر شکستن تابوها شناخته شد: از پوشش نرخ بالای طلاق میان پارسی‌ها در روزهای اولیه، تا معرفی آگهی‌های ازدواج بین‌دینی در سال ۱۹۸۷، که با جنجال همراه شد اما نشان‌دهنده تمایل مجله به به چالش کشیدن سنت‌ها بود.
تاریخ‌نگار جامعه‌ای در حال کاهش
برای دهه‌ها، Parsiana زرتشتیان در هند و خارج از آن را به هم متصل می‌کرد و به خوانندگان پوشش رویدادهای اجتماعی و مذهبی، پروفایل نهادها و بحث در مورد مهم‌ترین چالش‌های جامعه — از جمله کاهش جمعیت و مناقشات بر سر سنت‌هایی مانند برج‌های سکوت — ارائه می‌داد.
از زمان اعلام توقف انتشار، تحسین‌ها و یادبودها روانه شده است. خوانندگان از بمبئی تا واشنگتن این مجله را «همراه و پل» خواندند که جامعه جهانی پارسی را مطلع نگه می‌داشت و همزمان به مسائل جنجالی با واقع‌گرایی می‌پرداخت.
فصل آخر
پاتل، اکنون ۸۰ ساله، هدایت تیمی ۱۵ نفره را بر عهده دارد که بسیاری از آنها دهه‌ها با مجله همکاری کرده‌اند. با کاهش اشتراک‌ها، مشکلات مالی و عدم وجود جانشینی برای ادامه میراث، تیم تصمیم گرفته است انتشار مجله را متوقف کند.
پاتل گفت: «احساس خستگی همراه با غم وجود دارد»، و افزود که روز پایانی جشن گرفته نخواهد شد — شاید تنها یک ناهار آرام در دفتر.
او اضافه کرد: «این یک مناسبت غم‌انگیز است. فکر نمی‌کنم حس و حال جشن گرفتن داشته باشیم.»
